Wanneer ik op een middag in juni het dorpje Saasveld in rijd, pakken dikke wolken zich samen. Hoewel Twente de droogste regio van Nederland is zal ook hier vandaag een flinke bui vallen.

Wanneer Nicole de voordeur open doet begint de zon figuurlijk te schijnen. Wat een energie en gemoedelijkheid kan er van een vrouw uitgaan. Ik voel me hier altijd gelijk thuis.

Op bezoek bij…

Nicole Schabbink (45)
Onderneemster, bakkerij met twee winkels en een webshop

Woont met haar man Ronnie, twee zoons en een dochter in het Twentse dorp Saasveld. Ze heeft een hondje (Ruby) en er is een hondje op komst. 

Het ultieme genietmoment in de tuin is zondagochtend in de badjes met een grote kop thee. De dag ervoor heeft ze het gras netjes gemaaid ‘en dan de volgende dag zitten, luisteren en genieten.’

Twee jaar geleden was ik hier ook. We bespraken destijds aan Nicole’s keukentafel haar zelfgemaakte tuinontwerp. Ze liet me plantenboeken zien van haar grote ontdekking Piet Oudolf. Vastbesloten was ze om dat jaar ‘haar jaar’ te maken want na jaren van hard werken gaf ze dat jaar de ruimte aan zichzelf.

Het starten van een cursus tuinontwerpen was een cadeautje wat ze zichzelf gaf, een investering in haar eigen geluk en ontspanning.

Ik mocht Nicole coachen bij het maken van haar eigen tuinontwerp. Nu is het moment daar, ik mag kijken wat het geworden is. En zoals altijd weet Nicole me ook nu weer te verrassen.

Met haar plukmand aan de arm loopt ze door de bakkerij, via de achterdeur lopen we naar haar tuin. De geur van vers brood verruilen we voor vers gemaaid gras. De poort gaat open en ik kan mijn ogen niet geloven.

Om de weelderige beplanting in toom te houden moet er regelmatig geplukt worden.

Waar drie jaar geleden een hobbelig weiland was met rondom struiken en wat bomen strekt zich nu een bloemrijke oase voor mij uit. Vloeiende vormen met weelderige beplanting in prachtig contrast met het gemaaide gras. Vooraan een tuin met sierplanten en daarachter een bloemrijke weide met slingerpaadjes.

Gelijk loopt Nicole door naar haar grote trots: de moestuinen. Verschillende moestuinbakken met imposante kolen, een kas waar tomaten groeien en verderop de nieuwste moestuinbakken met zoete aardappel en courgette. Ze heeft leren wecken en sindsdien is er altijd voorraad in de keuken. 

De bloemenweide vloeit over in het prachtige Twentse landschap. Een plek waar Nicole vroeger opgroeide en haar hart aan heeft verpand. Vandaag de dag zet ze zich met volle overgave op haar doel om de Twentse Krentenwegge (een brood rijkgevuld met krenten) immaterieel erfgoed te maken via de Unesco. In de hoek van haar tuin staat een bos krentenboompjes, die mochten hier natuurlijk niet missen. 

Ruby is de koning te rijk in deze ruime tuin

Waar 2020 ‘haar jaar’ moest worden gooide de corona epidemie ook bij Nicole roet in het eten. Waar het de bedoeling was dat ze meer tijd voor zichzelf zou vrijmaken, vroegen vanaf maart 2020 haar gezin, personeel en de winkels heel veel aandacht. Hoewel er veel onduidelijk was en ook haar leven op de kop stond bleek ‘het weidje’ een heerlijke afleiding.

Samen met haar gezin werkte ze aan het realiseren van de tuinplannen. Borders werden gemaakt met behulp van oude bakstenen. Bij de buren leende Nicole meters tuinslang om de contouren van de nieuwe bloemenweide neer te leggen. Haar oudste zoon heeft een hart voor het werken met landbouwmachines en hielp zo zijn moeder met het voorbereiden van de bloemrijke wilde bloemeneilanden.

Geïnspireerd door de beplantingsboeken van Piet Oudolf maakte Nicole haar eigen beplantingsplannen voor de borders. Met hulp van de plaatselijke kweker werd het een prachtig geheel. Op dit moment in juni schittert de beemdkroon en de diep paarse distels. Zoveel verschillende soorten bijen en hommels heb ik nog nooit bij elkaar gezien.

Wat Nicole van te voren niet had gedacht is dat ze zo veel ontspanning zou vinden het het moestuinieren. Nadat ze het hoofdontwerp van haar nieuwe tuin had gerealiseerd maakte ze stap voor stap ruimte voor moestuinbedden. Het werd een heerlijke zoektocht naar het laten groeien van fruit en groenten en manieren om de grond te verbeteren. Een wormenhotel en grote stukken karton brachten de oplossing.

Het weiland vormde Nicole stukje voor stukje om tot tuin door grote stukken karton op het gras te leggen. Daar bovenop bracht ze goede grond en plantte ze in. Deze ‘no dig’ methode blijkt voor Nicole een goede manier om ook het onkruid goed beheersbaar te houden.

Onkruid krijgt weinig kans tussen de groenten

Na jaren alleen een dakterras te hebben gehad greep Nicole de kans dit weilandje achter haar huis te kopen. Het werd een heerlijke plek voor haar gezin en vooral ook haarzelf. Een plek om tot rust te kunnen komen van haar drukke bestaan en te genieten van het goede Twentse leven.